Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duo Reges: constructio interrete. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi
nos censes oportere?

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item
fratri puto.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Non semper, inquam; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Ac tamen hic mallet non dolere.

At certe gravius.

Quae ista amicitia est?

Bork

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

• Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
• Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
• Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
• Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Age, inquies, ista parva sunt. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

1. Et quod est munus, quod opus sapientiae?
2. Deinde dolorem quem maximum?
3. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.