Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Tamen a proposito, inquam, aberramus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Age sane, inquam. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Duo Reges: constructio interrete. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Minime vero, inquit ille, consentit.
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Idemne, quod iucunde?: Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Age sane, inquam.: Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Venit ad extremum;: Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Tuum credibile?: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Itaque fecimus.: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Bork: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Verum audiamus. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Polycratem Samium felicem appellabant. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis, ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam etiam atque etiam explicandam putant.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso
exorsus est.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior
viderere, non esses tui similis;

Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Sed haec omittamus; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Erat enim Polemonis. Prioris generis est docilitas, memoria; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ut id aliis narrare gestiant? De quibus cupio scire quid sentias. Respondeat totidem verbis.