Sedulo, inquam, faciam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Duo Reges: constructio interrete. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Bork: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Bork: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Bork: Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Ut pulsi recurrant?: Ut id aliis narrare gestiant?

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Rationis enim perfectio est virtus; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Videsne quam sit magna dissensio?

In omni enim animante est summum aliquid atque optimum, ut in equis, in canibus, quibus tamen et dolore vacare opus est et valere;

Nam bonum illud et malum, quod saepe iam dictum est, postea
consequitur, prima autem illa naturae sive secunda sive
contraria sub iudicium sapientis et dilectum cadunt, estque
illa subiecta quasi materia sapientiae.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Bonum incolumis acies: misera caecitas.