Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Duo Reges: constructio interrete. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Et ille, cum erubuisset: Noli, inquit, ex me quaerere, qui
in Phalericum etiam descenderim, quo in loco ad fluctum
alunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret
voce vincere.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et
vix ferendum putabit?

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.
Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Quae cum dixisset, finem ille.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.

Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.

Bork: Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Quonam modo?: Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Bork: Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Confecta res esset. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.