Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Duo Reges: constructio interrete. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Hic ambiguo ludimur.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Bork Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed quae tandem ista ratio est?

Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Quid de Pythagora?
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque
in bonis ponatur neque in contrariis.

Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus
et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia
dederimus;

Velut ego nunc moveor. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Bork: Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Sed haec omittamus;: Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Venit ad extremum;: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Tria genera bonorum;: Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Quibusnam praeteritis?: Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.