Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Aut etiam, ut vestitum, sic sententiam habeas aliam domesticam, aliam forensem, ut in fronte ostentatio sit, intus veritas occultetur?

Quae sequuntur igitur?: Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Optime, inquam.: Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Bork: Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Memini vero, inquam;: Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Bestiarum vero nullum iudicium puto.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Eam stabilem appellas.

Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta,
si opus erit, dimicabit.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Non semper, inquam; An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Ego vero isti, inquam, permitto. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Idem adhuc; Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quare conare, quaeso. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;