Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.
- Zenonem roges;
- An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
- Stoicos roga.
- Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.
- Falli igitur possumus.
- Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
- Audeo dicere, inquit.
- Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
- Bork
- A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
- Memini vero, inquam;
- Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
- Is es profecto tu.
- Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
- Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
- O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Ubi ut eam caperet aut quando? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
- Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
- Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
- Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
Duo Reges: constructio interrete. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent, referrentur neque id ipsum usquam referretur.
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque facta ipsius oblivione obruentur.