Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Duo Reges: constructio interrete. At enim hic etiam dolore. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae cum dixisset, finem ille. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem
beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Proclivi currit oratio.

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Bork: Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Quid vero?: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Bork: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.