Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Si longus, levis; Proclivi currit oratio. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Quid adiuvas?: Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Bork: Hoc est non dividere, sed frangere.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Sed ad rem redeamus;

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Duo Reges: constructio interrete. Iam enim adesse poterit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quorum altera prosunt, nocent altera. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Sed quid sentiat, non videtis. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Cur id non ita fit?

Sed alii dolore moventur, alii cupiditate, iracundia etiam
multi effetuntur et, cum in mala scientes inruunt, tum se
optime sibi consulere arbitrantur.

Tollenda est atque extrahenda radicitus.
Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.