Quid me istud rogas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At enim sequor utilitatem. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Duo Reges: constructio interrete. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur,
cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id
malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum
loquar, est id extrinsecus;

Quod cum dixissent, ille contra.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Itaque his sapiens semper vacabit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Nam de isto magna dissensio est.
Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.
Quae est igitur causa istarum angustiarum?
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Quis est tam dissimile homini.
Murenam te accusante defenderem.
Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Immo videri fortasse. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Bork: Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.
Bork: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Recte dicis;: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Sed fortuna fortis;: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.