Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est ad hoc responsum. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. At iam decimum annum in spelunca iacet. Istic sum, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Si id dicis, vicimus. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Minime vero istorum quidem, inquit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Suis cuiusque sensibus sic, ut, contra si quis dicere velit, non audiatur -, tamen, ne quid praetermittamus, rationes quoque, cur hoc ita sit, afferendas puto.

Bork: Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.
Non igitur bene.: Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Bork: Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Bork: Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem.
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem
sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam
esse oportebit;