Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sed residamus, inquit, si placet. Poterat autem inpune; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus
quam ex pretiosissimis.

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura
mundum universum et eius maxima partis administrari.

Quae quidem omnia et innumerabilia praeterea quis est quin intellegat et eos qui fecerint dignitatis splendore ductos inmemores fuisse utilitatum suarum nosque, cum ea laudemus, nulla alla re nisi honestate duci?

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
An hoc usque quaque, aliter in vita?

Quibusnam praeteritis?: Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Audeo dicere, inquit.: Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Sed fortuna fortis;: Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Recte, inquit, intellegis.: An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Videsne quam sit magna dissensio?

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Scrupulum, inquam, abeunti;